تحلیل عددی اثر شبکه شکستگی‌های بالقوه شکست در روش اجزای مجزا-رویکرد ورونوعی بر مقاومت توده سنگ

به طور کلی تمام مدل‌های ارایه شده برای لحاظ شبکه شکستگی‌ها در توده سنگ، برای مدل‌سازی شکستگی‌های بالفعل موجود در توده-سنگ با مقاومت کششی صفر است. در حالیکه، شبکه‌ای از سطوح ضعیف از جمله پل‌های سنگی، رگچه‌ها، سطوح تورق و غیره گزینه‌های اصلی برای شکست بوده که دارای مقاومت برشی و کششی هستند. در این مقاله، تاثیر شبکه سطوح بالقوه مذکور بر مقاومت توده سنگ در نرم‌افزار اجزای مجزا مطالعه شده است. در این راستا، شبکه شکستگی بالقوه کدنویسی و طبیعت ناهمگن آماری پارامترهای ژئومکانیکی در شبکه بالقوه نیز از طریق توزیع آماری در نظر گرفته شده است. با این رویکرد، سطوح ضعیف و بالقوه که پتانسیل بودن به صورت شکستگی را دارند نیز در شبکه شکستگی در نظر گرفته می‌شوند. به منظور مقایسه نتایج، چندین تکرار برای یک مقدار پارامتر شکل تابع توزیع ویبول و برای سه پارامتر مکانیکی شکستگی یعنی زاویه اصطکاک، چسبندگی و مقاومت کششی انجام و مدل‌سازی شد. حداکثر میزان اختلاف بین مقادیر مقاومت توده سنگ برای چهار گروه از شدت شکستگی‌های در نظر گرفته شده (2/1، 6/3، 6 و 4/8 (متر/1)) به ترتیب برابر 9/12، 4/7، 1/15 و 2/10 مگاپاسکال به دست آمد. نتایج بیانگر اهمیت رویکرد پیشنهادی برای ارزیابی مناسب‌تر مقاومت و نحوه شکست توده سنگ با در نظر گرفتن شبکه شکستگی‌های بالقوه است.